Niniejszy traktat, w formie pytań i odpowiedzi, omawia zagadnienie chrztu w Duchu Świętym.
Jako taki, traktat ten stanowi część I względem traktatu „Dary Ducha Świętego”.
Chrzest w Duchu Świętym nie powinien być przedmiotem sporów, lecz przeżyciem wszystkich,
dla których Jezus Chrystus stał się Panem i Nauczycielem.
Przeczytaj, rozważ, przeżyj!
Chrzest w Duchu Świętym² — czyli zanurzenie w Duchu Świętym, dar Ducha Świętego, obietnica Ducha Świętego, narodzenie z Ducha Świętego, zstąpienie Ducha Świętego, obdarzenie Duchem Świętym, otrzymanie Ducha Świętego, zakosztowanie Żywej Wody, przyobleczenie mocą z wysokości, odnowienie przez Ducha Świętego³ — jest wszczepieniem Ducha Świętego w istotę człowieka, jest przeobrażeniem jego „kamiennego serca” w „mięsiste”.⁴
Obdarowanie Duchem Świętym jest wydarzeniem konkretnym⁵, różnym od nawrócenia, uwierzenia i chrztu,⁶ nie odrębnym od nowego narodzenia, lecz — obok opamiętania — należącym do jego istoty,⁷ dającym o sobie wyraźnie znać poprzez wzbudzoną w człowieku świadomość, że oto stał się dzieckiem Boga,⁸ poprzez spontaniczne opowiadanie o Jego wielkich dziełach słowami, które podsuwa Duch;⁹ jest wydarzeniem rodzącym owoce Ducha¹⁰ i wprowadzającym w sferę Jego darów.¹¹
Kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego.¹²
² Dz 2:38-39; 8:14; 10:44-48; 11:16-18
³ Mk 1:8; Łk 24:49; J 3:5; 4:14; 7:37-39; Dz 1:4,8; 2:4; 8:16; 11:15-16; 1Kor 12:13; Tt 3:5
⁴ Jr 31:31-34; 32:38-40; Ez 11:19-20; 36:26-27
⁵ Dz 8:16-19; 19:6
⁶ Dz 2:38-39
⁷ J 3:3-6
⁸ Rz 8:16
⁹ Dz 2:4; 10:46-48; 19:6
¹⁰ Ga 5:18-25
¹¹ Rz 12:4-8; 1Kor 12:1-14:32
¹² Rz 8:9
Chrzest w Duchu Świętym jest Bożą obietnicą dla każdego (Łk 24:49). Jezus po to przyszedł, by chrzcić w Duchu Świętym (Mk 1:8). Dar Ducha Świętego jest odpowiedzią przede wszystkim na modlitwę Pana Jezusa (J 14:16-17). W Nowym Przymierzu nie ma ani jednego przykładu na to, by ktoś pragnął być napełniony Duchem Świętym, lecz daru tego nie otrzymał.
Obietnica ta spełnia się w życiu tych, którzy:
Jeśli chcesz spełnienia się tej obietnicy w twoim życiu, to zastosuj się do powyższych wskazań.
13 Chrzest nie zawsze poprzedzał napełnienie Duchem Świętym, jednak napełnienie przed chrztem nie negowało potrzeby chrztu. Rozważ z modlitwą Dz 10:44-48.
Na ten chrzest czekali apostołowie i ludzie zgromadzeni wraz z nimi (Dz 1:12-15; 2:1); czekali Samarytanie (Dz 8:14-17); czekał dom Korneliusza (Dz 10:30); czekał Paweł (Dz 9:9,17). Nie wiadomo, czy czekali nawróceni w dzień Pięćdziesiątnicy (Dz 2:38-39). Wiadomo, że nie czekali Efezjanie (Dz 19:1-6).
Nie ma w Piśmie Świętym przypadku, że ktoś czekał, lecz nie doczekał! Zwłoka — jeśli Bóg uzna, że jest ona potrzebna — może wynikać z następujących względów:
W Piśmie Świętym czekanie tylko w przypadku apostołów trwało około 10 dni. W innych przypadkach było krótsze.
Chrzest w Duchu Świętym daje o sobie znać:
Nie musi (1Kor 12:28-30; 14:5). Języki mogą dać o sobie znać później. Rozważ przypadek apostoła Pawła — Dz 9:17-20; 1Kor 14:18-19.¹⁴
14 Jeśli mówisz językami, ale twoje życie się nie zmieniło w porównaniu z tym, co było, zanim zacząłeś mówić języ-kami, to twoje przeżycie mogło być jedynie przeżyciem psychicznym, nie mającym nic wspólnego z chrztem w Duchu Świętym. Rozważ „Po czym poznać, że już przeżyłem chrzest w Duchu Świętym?”
Za apostołem Pawłem można powiedzieć: „Pragnąłbym, abyście wy wszyscy mówili językami, bardziej jednak, abyście prorokowali.” oraz: „Wy zatem, ponieważ z takim zapałem odnosicie się do działań Ducha, skupcie się na tych darach, które służą zbudowaniu Kościoła.” (1Kor 14:5, 12).
Należy zabiegać o te dary, ku którym najbardziej pociągają nas nasze pragnienia jako ludzi odpowiedzialnych w Chrystusowy sposób za świat i za Kościół. Z uwagi na atmosferę panującą wokół mówienia językami warto sobie szczerze odpowiedzieć na pytania:
(To ostatnie pytanie nie wynika z tego, że Bóg jest skąpy — zob. J 3:34 — ale z tego, że warto sprawdzić swoje motywy).
Chrzest w Duchu Świętym jest jednocześnie pierwszym napełnieniem Duchem Świętym (Dz 2:4). Stąd o ile chrzest jest wydarzeniem jednorazowym, o tyle napełnienia mogą się powtarzać (Dz 4:29-31; Ef 5:18).
W chrzcie w Duchu Świętym akcent spoczywa na przeobrażeniu nas w nowych ludzi i świadków mocy Bożej (Dz 1:8); w napełnieniu zaś — na wyposażeniu nas do wykonania szczególnych zadań (Dz 4:29; 13:9).
Nowe Przymierze poświadcza, że chrzest w Duchu Świętym następował zarówno tam, gdzie wkładano na ludzi ręce (Dz 7:17; 19,6; 2Tm 1:6), jak i tam, gdzie ich nie wkładano (Dz 2:2-4; 10:44).
Włożenie rąk nie jest zatem konieczne, aby nastąpił chrzest w Duchu Świętym.
Przeżycie nawrócenia, uzdrowienia i uwolnienia od mocy demonów nie jest równoznaczne z chrztem w Duchu Świętym (Dz 8:6-8,15-17), choć napełnienie Duchem Świętym może się dokonać wtedy, gdy jedna z tych rzeczy się wydarzy (Dz 9:17).
Jeśli „przyjęcie Jezusa” było dla ciebie powierzeniem życia Jezusowi albo „zaproszeniem Go do serca w modlitwie”, ale nie wzbudziło w tobie świadomości, że stałeś się dzieckiem Boga, i nie widzisz w sobie ani owoców, ani darów Ducha, to było ono tylko deklaracją twojego pragnienia, którego Bóg jeszcze nie zaspokoił. Zobacz: „Co mam zrobić, by dostąpić chrztu w Duchu Świętym?” — powyżej.
Apostołowie byli najpierw ochrzczeni w wodzie. Ale to ze względu na okres przejściowy — Duch Święty nie został jeszcze zesłany (Dz 1:4; 2:1). Apostoł Piotr wymienił kolejność: (1) Opamiętanie, (2) chrzest w imię Jezusa, (3) dar Ducha Świętego (Dz 2:38-39). Kiedy Apostoł Paweł zapytał Efezjan, czy otrzymali Ducha Świętego, gdy uwierzyli, i dowiedział się, że nie, to najpierw ochrzcił grono uczniów (Dz 19:1-6).
Ale u Korneliusza do napełnienia Duchem Świętym doszło przed chrztem (Dz 10:44-48), choć nie bez uprzedniego pragnienia spotkania z żywym Bogiem (Dz 10:34nn). Oznacza to, że Duch Święty mógł zstąpić na ciebie, zanim się ochrzciłeś, albo pomimo że jeszcze nie jesteś ochrzczony (rozważ raz jeszcze: Po czym poznać, że już przeżyłem chrzest w Duchu Świętym? i upewnij się w modlitwie, że nie pomyliłeś chrztu w Duchu Świętym z mniej lub bardziej trwałym duchowym uniesieniem).
Rozważ też:
1 Przypadek Korneliusza jest o tyle szczególny, że gdyby nie wcześniejsze wylanie Ducha Świętego, apostoł Piotr nie byłby pewny, czy może ochrzcić poganina. Na wnio-sek taki naprowadza zachowanie Piotra i ton jego wypo-wiedzi, por. Dz 11:15-17.
Ktoś, kto poważnie powierza swoje życie Zbawicielowi, jest poważnie zbawiony, chyba że jego serce okaże się niewierzące (Łk 8:4-15; Hbr 3:12). Jeśli zdążył Mu się oddać i nie zaprze się Jego imienia, to zdążył uniknąć piekła (Obj 3:8,10).
Przeżycie chrztu w Duchu Świętym to nie kwestia lat, lecz minut, godzin, najwyżej dni (Hbr 3:14).
Niniejszy traktat nie powinien być stosowany jako kryterium oceny, kto jest zbawiony, a kto nie, ale jako informacja o tym, co to jest chrzest w Duchu Świętym i co się dzieje z tymi, którzy szczerze powierzają swoje życie Bogu.
Warto rozważyć: J 6:37-39; 17:12-17.
Jeśli w trakcie lektury zrodziły się w Tobie pytania, odsyłam Cię do Tego, dzięki któremu chrzest w Duchu Świętym jest możliwy — do Pana Jezusa Chrystusa.
W szczerej modlitwie powiedz Mu o tym:
I nie odchodź z kolan bez Jego odpowiedzi.
Mówię tak, bo sam się o tym przekonałem.
Piotr Zaremba
Praktyczne wskazówki dotyczące duchowego wzrostu, modlitwy, roli Kościoła oraz misji ewangelizacyjnej. Artykuł z awiera również refleksje na temat duchowych darów, życia w Chrystusie oraz służby innym, pokazując, jak każdego dnia można wprowadzać w życie Boże powołanie.
Niniejszy traktat to druga część względem traktatu „Chrzest w Duchu Świętym”. Jego celem jest pomoc w rozpoznaniu, jak Duch Święty przejawia się w życiu osoby po chrzcie w Duchu Świętym, poprzez dary takie jak prorokowanie, uzdrawianie i współczucie, oraz jak wzrastać w tych łaskach dzięki modlitwie.
Artykuł omawia temat chrztu w Duchu Świętym jako kluczowego duchowego przeżycia chrześcijanina, wyjaśnia jego znaczenie oraz to, jak się objawia. Wskazówki i refleksje mają na celu pogłębienie wiary oraz zrozumienia tego doświadczenia, zachęcając do szczerej modlitwy i osobistego spotkania z Bogiem.
W artykule zgłębiamy fundamentalne powody, dla których warto praktykować chrześcijaństwo, odkrywając jego duchową głębię i życiową mądrość. Skupiamy się na wdzięczności jako kluczowym elemencie codziennego życia, który wzbogaca nasze relacje z innymi oraz z samym sobą. Zastanawiamy się również nad ideą wyjścia z siebie, odkrywając, jak chrześcijaństwo kształtuje nasze postrzeganie świata i samego siebie, prowadząc do pełniejszego, bardziej satysfakcjonującego życia. To refleksja nad tym, jak duchowość może odmienić naszą codzienność i wprowadzić harmonię w relacje z Bogiem i ludźmi.
W tym eseju badamy zawirowania wiary i zwątpienia, odkrywając, jak te dwa zjawiska są ze sobą nierozerwalnie związane. Stawiamy pytania, które wywołują w nas wątpliwości, i pokazują, że wątpliwości mogą być drogą do głębszego zrozumienia oraz osobistego spotkania z Bogiem.
W artykule zgłębiamy tajemnicę Trójcy Świętej, prezentując Boga jako Ojca, Syna i Ducha Świętego. Używając metafor rodzinnych i technologicznych, staramy się zrozumieć, jak te trzy Osoby współdziałają w naszej duchowej rzeczywistości. Odkrywamy, że poznanie Boga w Trójcy jest kluczowe dla naszego zbawienia i pełni życia w Chrystusie.
Poniżej znajdziesz dane aby móc zrealizować przelew. Znajduje się tam również możliwość wpłaty w zagranicznej walucie.
Bank Millennium S.A.
Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów Kościół 5N
